- 283 -  Abdurrahman Tahsin'in fıkrasıdır. Ey yüce Üstad, Risale-i Nur dairesi içine kabul ve bu âb-ı kevser-i hayatla menba-ı feyz-i iman, gayet değerli ve kıymettar bu ebedî dersle, kendimi daima mesut ve bahtiyar addediyorum. Yalnız sür'at-i kalemim olmadığından, yazıyı biraz tehirinden müteessirim. Sehil ve muvaffakiyetime hayırlı dualarınızı rica eder, kemâl-i edeple ellerinizi öperim, muhterem Üstadım. Rûz sâim, leyl kaim, Çû makam-ı âşıkan Leyle-i nısf-ı Regaib, Târik-ı dünya ve tâib.   Nâşir-i Risale-i Nur, Bediüzzaman muhibb-i bâz-ı Geylân. Ey ferîd-i asru'z-zamân Sensin hakîm-i kalbân.  Fakir talebeniz  Abdurrahman Tahsin • • • - 284 -  Ahmed Nazif'in bir parça mektubundandır. Maddî ve mânevî borcumuz olan hizmetleri ifâdan kendimizi çekmek, hissizlik ve bîgânelik fıtratımızda ve yaratılışımızda yoktur ki kalalım. Madem Cenâb-ı Hâlık-ı Rahîm bizleri insan yaratmıştır. İnsanlığın emrettiği vezâifin binde birini dahi ifâ edemediğimiz halde, büs bütün nasıl bîgâne kalalım?

• ←
• →