Ey Risale-i Nur! Seni söndürmek isteyen bedbahtların necm-i istikbali sönsün. İzzet ve ikbâli ve şân ü şerefi aksine dönsün. Sen sönmez ve ölmez bir nursun. Boyun bâlâ, gözün şehlâ, gören mecnun seni leylâ. Sözün ferşte, gözün Arşta, gönül meftun sana cânâ. Nikabın nur, nigâhın nur, kitabın nur senin ey nur Bağın Nursî, huyun mûnis, özün idris ferd-i yektâ. Açılmış gül, öter bülbül, yüzünde var zarif bir tül. Yazılmış üstüne Nur'dan قَابَ قَوْسَيْنِ اَوْ اَدْنىٰ 1 Sana cânın fedâ etmez mi senden hem görenler hak, Sözün hak, hem özün hak, hem mesleğin hak, hem makamın Kâbetü'l-ulyâ. يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللهِ بِاَفْوَاهِهِمْ وَاللهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ * 2 Üstadım Efendim Hazretleri, Ben, bu yazıları Risaletu'n-Nur'un eli ve kalemi ve diliyle bu hakîr kalbime ondan sıçrayan küçük bir kıvılcım parçasıyla yazdım. Kabulünü ve imdad ve ilhamın kesilmemesini rica eder ve hürmetle ellerinizden öper ve dualarınızı beklerim efendim. Duanıza muhtaç talebeniz  Hasan Feyzi (Rahmetullahi Aleyh) - 52 - Aziz, sıddık kardeşlerim, Size dört meseleyi beyan etmek kalbime ihtar edildi: Birincisi: Hem lisan-ı hal, hem lisan-ı kal ile ve başka tezahüratlarla sorulan bir suale cevaptır.

• ←
• →